Ağaçlarla Yalnızlık Şiiri - Bünyamin Kayacı

bir lutuf attım sarı zeybekten
giyinmiş üstüne kendi renginden
kıskanmış hayatı ömür boyunca senden
ağlamış,ağlamış da avuçlarının dibinden
hiç soran olmamış derdin ne gibilerinden
bir lutuf attım ta uzaklarda
sarı zeybeklerden
bir gün martılar kıskandı seni benden
böyle bağlılık böyle sevgi olmaz diyerekten
böyle aşk böyle umut olmazdı seni sevmeden
dinledim dinledim de sesini anlayamadım
seni sevdiğime inandırıp kendimi
bir anını sayamadım
günlerini sınırsız kalmış parklara yazamadım
hayatımı yokluğuna asla alıştıramadım
söylesene söyle hadi
boş ver
ben sensiz hiç mi hiç yapamadım
sana dün gece bir lutuf attım
birde zeybeklerden
senin anını an etsin diyerekten...