Söyelenecek çok söz vardı diye başlayan her cümlede,
aslında söylenecek şeyler çoktan tükenmiştir.
Bir ümitsizlik lafıdır bu.
Geçmişten günümüze ebedi miras kalan
Asıl cümle birini giderken izlemekten ibarettir.
Ağaçlar gibi olmaktır mesele.
Yani sessiz sedasız dikilmek bir şehirde kök salıp
Ağaçlar ağlamaz,ağaçlar gülmez
O ağaçlar bir tek uğurlar gidenleri sessizce
Kesilmedikçe bir ağaç,kök salar hep aynı şehirde.
O hava değiştirmez,onun havası kök saldığı yerdir.
Ama onu keserler, yaşlanır.
Yinede bırakmaz tutunduğu toprağı:
bir ümit der.Ümit eder.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta