Ağaçlarda insan gibi yaşlanınca eğilir,
Köklerden evlat doğar, filizler verir.
Kah gölgedir kah çatı, rızk-ı suyu iletir.
İster “ana”, ister ”baba” kardeş deyiver.
Gövdesi siper olur, yaprakları örtüdür.
Onu sarar sarmalar, evlat bilir büyütür.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta