-Antalyada Orman yangnını söndürmeye çalışan 6 orman görevlisi şehit oldu-
Altı kişiydiler
birlikte çalışırlardı, bir arada
evlerinde kaldıklarından çok kalırlardı ormanda
birbirlerini eşlerinden çok
sevgililerinden çok severlerdi.
Çocuklarıydı her biri ağaçların
Binlerce çocuğu vardı her birinin
Ne uzun zamana sığmıştı büyümeleri
Ne zorluklara katlanmaları gerekmişti
Gözleri gibi bakmışlardı
öpmüşlerdi bedenlerini
Okşamışlardı dallarını
Her birinin pek çok ağaçları vardı
Her birine ayrı özenle bakarlardı
Birinin dalı kırılsa
Bir damarlarının koptuğunu
Sanırlardı.
Şakalaşırlardı kimi zaman
- Benimki seninkinden uzun
- Benimki daha gürbüz ama
- Benim ağacım senin ağacını döver
derlerdi
Kollarına bakın şunun
Gülerlerdi.
Diyecek yoktu keyiflerine vellhasıl
haksız da değillerdi hani
kim büyütebilmişti onlar gibi
Binlerce oğulu, binlerce kızı? ..
Nereden bilsinler yüreklerine
Saplanacağını böyle bir sızı! ..
Ölsün istemezlerdi elbette
Çocuklarının teki
ama yazık ki canlı değillerdi artık
Onca çocuk artık küldü
kurtarmaya çalışırken onları
canım ormancılarım, kendileri öldü.
Yanmışlardı ama
Yanmıyorlardı öldüklerine
kendileriyle birlikte can vermişti
umutları eserleri, canları
buna yanıyorlardı
Kayıt Tarihi : 1.12.2004 20:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutluyorum değerli öğretmenim kaleminizi, tam puanımla
TÜM YORUMLAR (1)