Bir yağmur damlasıdır gözyaşı
Yüreğin derinliklerinden gelir
Doğanın sessiz çığlığıyla
Hüznün bam teline dokunur
Gün ışığından süzülen umut
Siyahlar içinden maviyi aranır
Tutkuların tükenişinde son direniş
Yalnızlara boş yer hep bulunur
Uzayda uydular dolanır
Tüp geçitlerde hızlı trenler yürür
Zulüm pusuda, vicdanlar uykudadır
Ve dağlarda yine ceylanlar vurulur
Toprağı deler kökleri
Yıllara direnir gövdeleri
Ölseler de
Ağaçlar ayakta ölür
Kayıt Tarihi : 24.9.2019 23:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir gün, odun ateşinde çay demleyen bir adam bana: "Ne zaman içim daralsa hep uzaklara bakarım" demişti. Ben de ona: " Orada ne görürsün?" diye sormuştum. O da bana: "Ağaçları ve dağları..." diye yanıt vermişti. Sonra düşündüm de, ağaçlar ve dağlar en sıkıntılı zamanlarımda bana hep güç vermiştir. Onlardaki heybetin, gerçekten insanı hayran bıraktığını düşünmüşümdür.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!