Ağaçlar soyunurken birer-ikişer
Tam kalbinin üstüne bir yaprak düşer.
Tut ki şairsin, duramazsın kaskatı;
İmdada çağırır sevdiğin san’atı,
Bildiğin şiirleri belki yüz kerre
Söylersin, ağlarsın; sonra eskilere,
Deli çağlarına dönersin, ümitle…
Bugün seviştim, yürüyüşe katıldım sonra
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Devamını Oku
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Yok...bizim buralarda,kökünden keserek yatırıyorlar ağaçları...yani yatarak ölüyor onlar da...aynen biz gibi...
Gayet güzel bir şiirdi. yazara rahmet dilerim.
Dün daldaki yeşil yaprak
Bugün gazel yarın toprak
Hazan düşmüş bağlar kurak
Birkaç adım ve son durak
'Ayaktayken ölmek, ölebilmek,' mutlulukların en büyüğü, en ulusudur. Şairimizi anıyorum saygılarımla. Seçici Kurul'a da teşekkürlerimi sunuyorum. Dostça. (MŞ)
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta