Ağaçlar Şiiri - Basri Şimşek

Sanırım bana olmaz asla nasip,
Görmek bir şiir, ağaç gibi münasip.

Ağaç ki; acıkmış ağzıyla emer derinden,
Toprağın bereketli göğüslerinden.

Ağaç ki; gündüz ve gece kıyamdadır
Ve yapraklı kollarını dua için kaldırır.

Ağaç ki; yazın süslüdür, saçlarında tokasıyla,
Nar bülbüllerinin çalı çırpı yuvasıyla.

Kar sereserpe yatarken göğsünde,
Yağmur destursuz misafiridir, üç kez günde.

Şiirleri yazabilirken benim gibi bir ahmak,
Ancak Allah’a mahsustur, bir ağacı yaratmak.

TREES

I think that I shall never see
A poem lovely as a tree.

A tree whose hungry mouth is prest
Against the earth’s sweet flowing breast;

A tree that looks at God all day,
And lifts her leafy arms to pray;

A tree that may in Summer wear
A nest of robins in her hair;

Upon whose bosom snow has lain;
Who intimately lives with rain.

Poems are made by fools like me,
But only God can make a tree.

Joyce KILMER (1886-1918)