Ağaçlar. Şiiri - Mecit Aktürk

Soyunurlar birer birer, uluorta, âşikâr
Çıplak kalan bedenleri hoyrat rüzgâr kırbaçlar
Hallerini soran olsa kim bilir kaç "âh" çıkar
Soğuktan üşür tenleri, kışın ağlar ağaçlar

Aldırmadan kahkahaya ardıç, köknar, meşeden
Bahar ile koşar gelir her biri bir köşeden
Cıvıl cıvıl kuşlar öter pay alarak neşeden
Takınarak desenleri, kabuk bağlar ağaçlar

Çok geçmeden bayram olur, çiçek durur meyvaya
Elma, armut, kaysı, kiraz nisbet yapar ayvaya
Meltem ile hû çekerek bakıp güzel havaya
Harmanlayıp etkenleri, nektar sağlar ağaçlar

Toprak rızık taşıdıkça özen ile köküne
Sökün eder vitaminler her tanenin yüküne
Bazen tâkât yetmeyip de zor gelse de ek'ine
Direnç yüklüdür genleri; neşe çağlar ağaçlar