Her canlı özünde yalnızdır.
Ben bu yeryüzünde ağaçlar kadar
dibinde köklü kalabalık, yüzü yalnızca gökyüzüne
kıyam eden bir yalnızlık görmedim.
Herşey gelip geçerken, zaman akarken,
ağaçlar kadar durmadan derin yol alan,
derin konuşan ve derinliğine susan,susayan canlı görmedim.
Belki de buyüzden kitap,kağıt ve kalem hep onun neslinden.
Kayıt Tarihi : 28.2.2013 21:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!