Ağaçlar Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Yosun rengi sularda,kızıl akşamların ağlar.
Ağlayan rüzgarlarından,öttükçe kuru sazlar.
Bal köpüğü dalgalarda,yıkanırken zamanlar.
Islak gölgelerle kaybolur,yaşadığın baharlar.

Kuru dalların kabuğunda çatlayınca yaralar.
Vefasızca terk ettiler,dallarında öten kuşlar.
Şimdi karanlığın ortasında,kederinden ağlar.
Rüzgar tüneği gölgesine,devrilirken ağaçlar.

Issız zaman kuyularında,hıçkırıktır bu hayat.
Gölgelerindir,toprağa düşürdüğün son fırsat.
Bir gölge oyunu sanma,seyrettiğin bu kainat.
Yaşanan her ölümle dirilir,yaratılan bu canlar.

Seyrettiğin tozlu camlardan silmeden izlerini,
Göz yaşlarınla yıkamadan,tattığın kederlerini.
Ömrünce arzuyla elediğin, yorgun emeklerini.
Pişirebilir miydin hiç,kurumasaydı bu ağaçlar.