Ağaçkakan Şiiri - Hüseyin Demircan

evel merdiveni yuvarlak hesab
en çok iki dakka içi çıkandım
temin ise birden bozuldu asab
nefesi kesilip resmen tıkanım

uğramaz olaydım komşum sonya'ya
varırdım şimdiye belki konyaya
kapıyı açınca koştum banyoya
derhal bir duş alıp hemen yıkandm

hayatta temizlik en mühim konu
deftere büyük harf yazmışım onu
küvet dibi suyla yıkadım donu
merdanemde yoktu elde sıkandım

aynada görüntüm var kaba taslak
dökülmüş saçlarım az kafam dazlak
küvetin içinde okudum bozlak
gözler hafif şehla şaşı bakandım

şimdi ben yanlızdım banyomda tasla
fakat metaneti bırakmam asla
işim olmaz benim gözyaşı yasla
kendi çapı küçük kıral hakandım

ödül diye vermek lazım kaşarı
bedeni bornoza sarmam başarı
ardından gövdeyi attım dışarı
şohbeni idare ile yakandım

dökülmese idi saçlarım neyi
şüphe yok kesinkes olurdu eyi
hayatta muhakkkak en ufak şeyi
kafaya poroblem edip takandım

ben böyle değildim sonradan oldum
zağfirana döndüm sarardım soldum
eskiden bir yamuk yapanı buldum
tekme yumruk girip yere çakandım

kapılar önüne kordum gülleri
şarkılar söylerdim açar elleri
başımda eserdi kavak yelleri
çoşkun sular seller gibi akandım

maziye bir baksan açık perdeden
adet etmiş idim komşuya dadan
nice genç kız öldü bana sevdadan
gönülleri alev alev yakandım

sonra sardı odam bir derin huşu
güçlükle almışım şu soğuk duş
şimdi ben adeta kelaynak kuşu
şimdi ben adeta ağaçkakandım..