Ağacınım Ben Senin.. Şiiri - Efe Karahan

Ağacınım ben senin
Tırman bana
Tutun dallarıma
Söz veriyorum sana
Ne kadar yakarsan yak canımı kaçmam öf bile demem
Köklerimle daha çok sarılırım toprağa dururum
Yeter ki sen yak canımı
Kopar yapraklarımı

Ağacınım ben senin
Umutla beklerim gidersen
Elbet gelirsin diye
Küçük bir çocuk gibi umutla
Hani bir yerlerde bazı çocukların üzerine yağdığını bilsende füzelerin
Sevinirsin ya yağdığında her yağmur, kar
Ama hor görme beni sen ağaçsın ne bilirsin umudu, duyguyu, çocukluğu diye
Bende çok tanıdım çocukları ve çocuk kalanları
Hor görme beni ne olursun
Ama ağacınım ben senin
Olsun
Hor görürsen de sen gör beni
Yeter ki gitme, gitme yar

Ağacınım ben senin
Geldiğinde gelir benim için bahar açarım çiçeklerimi
ama bırakır gidersen yada yanlış bi zamanda gelip üzersen beni
Üşürüm
Bozulur güzelliğim
Sararırsa yapraklarım
Yine ilacım sensin

Söyledim ya ağacınım ben senin
Ne olur kal gitme
Dinlen gölgemde
Adını yazamam dallarım kalem tutmaz
Ama bi kızı sevdin diye de yazmak gerekmez ya ağaçlara diye avuturum kendimi
Ne olur kal gitme, gitme
Bilirsin konuşamamam da ben
Ağacınım ben senin..