Şennaz’ım… Merhaba :)
Bazen insan hayatını yeniden gözden geçirir, ne neye dönüşmüş ne neye bağlı. Ben de bir sebeple kendimi bunları düşünür buldum bugünlerde.
Diyalektik işliyor hayatın her alanında. Her şey birbirinin içinde. Birinin ipinin ucundan tutunca bir diğeri geliyor. Yıllar önce hiç ilgimin olmadığı bir alanla tanımlıyorum kendimi bugün. Edebiyatla. Yazmak kendi içime yaptığım bir yolculuktu sanırım en başta. Ya da şöyle demeli; öyle başlıyor yazmak eylemi, en başta.
Yıllar öncesini anımsıyorum. Üç dört arkadaş haftada bir gün buluşup kitap okuma günleri yapardık. Birlikte bir şeyler yapmanın, yol almanın tadını yeniden anımsadığım günlerdi. “Ölümsüzlük” isimli kitabını okuyorduk Milan Kundera’nın. Kitabın birlikte çevirdiğimiz sayfalarının sonuna geldiğimizde, grup da dağıldı. Tam o günlerde senden sıcak bir teklif gelmişti. “Aynur, Kartal’da yaratıcı drama grubu kuruyoruz, sen de gelir misin? ” Oldukça ilginç bir teklifti. Neler yapabileceğimin sınırlarını (belki de sınrısızlığını demeli) göreceğim bir deneyim. Anlattıklarından, ben böyle algılamıştım en azından. Bir grup içinde birbiriyle karışmak, erimek duygusunun keyfi de cabası.
Bir aşk kadar zehirli,bir orospu kadar güzel.
Zina yatakları kadar akıcı,terkedilişler kadar hüzünlü.
Sabah serinlikleri; yeni bir aşkın haberlerini getiren
eski yunan ilahelerinin bağbozumu rengi solukları kadar ürpertici.
Öğlen güneşleri; üzüm salkımları kadar sıcak.
