Ben ağacın tepesindeki yaprak efeyim
Başım dönmüyor değil bu kadar yüksekteyim
Güneş önce beni ısıtır, neden benim gölgem yok
Suyum çok uzakta dizlerimde derman yok
Neden benimde bir küçücük meyvem yok
Kuşlar konmaz üstüme ağacın son ucuyum
Gözler görmez beni sadece ben sonuncuyum
Rüzgar önce beni sarsacak sallayacak
Yıldırım önce bana değecek yüreğimi yakacak
Öylesine yukarda en yükseklerdeyim
Ben çıkayım tırmanayım yine de beyim
Bilirseniz, çoğalsın meyvelerim
Bırakın beni biraz gövdeme yaslanayım
Birazda ben artık insana asılayım
Orta yerde bırakın olmasın yüksekliğim
Gözüm karardı artık birazdan düşeceğim
Bak o zaman ne kadar güvendeyim.
21.07.2018 Ankara
Yükselen Yağmur
Kayıt Tarihi : 21.7.2018 14:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bitkilerin hayatı ve insanın farklı bakış açılarını alatıyorum

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!