Ağacın Suya Aşkı Şiiri - Nuh Üstün

Dallarım kurumaya başladı sensizlikten
Şimdi yaşamak daha uzak bana ölmekten
Ne olur bir yudum olsun ver de senden
Yeniden hayata tutunsun bu kuru beden

Bilemedim kime sorsam, nasıl bulsam seni ben
Irmağın yok mu hiç dökülen yükseklerden
Pınarın yok mu kaynayıp çıkan yerlerden
Ey su,nadiren de olsa dökülmez misin göklerden

Utanıp da gelemiyorsan ellerden
Tutulduysa tüm yollar, çıkamıyorsan evden
Yağmur ol,yağ bir gece göklerden
Bir yapraklarım bilsin geldiğini,bir de sen

Gücün yetmiyorsa aşamıyorsan yüksek bentlerden
Hapsolduysan vahalarda,çıkamıyorsan çöllerden
Gir yeraltına,sızıntı ol damla damla gel derinlerden
Bir köklerim hissetsin kavuştuğumuzu, bir de sen

Ey can,yapraklarım öldü sensizlikten
Her an bir yenisi dökülüyor özlemden
Bari iki damla yaş ol,düş bu gözlerden
Bir gözlerim bilsin ağladığımı, bir de sen

Sen gel ki anlamı olsun gelen ışığın güneşden
Kurtulayım artık dallarımı kurutan bu ateşten
Gel ki senin varlığındır ağaçlara canlılık veren
Gel ki ağaç suyla yaşar ben ölürüm sen gelmesen