Ağacın kalbindeki hayat…
Yeşil olur ağaçların yaprağı,
Dalları da göçmen kuşun durağı,
Heybetlidir topraktaki ayağı,
Gözlerime dokunan gözleri var.
O, çocuktur çok masumdur bir bilsen,
Kıyamazsın sözlerinle dinlesen.
Baldan tatlı dilleri var öğrensen.
Kardeş gibi yaren olur seversin.
Rüzgâr esse dokunur nefesine.
Her bir dalı sallanır öylesine.
Terk etmez toprağını ölse yine,
Sonsuzluğa kök salmış bırakır mı?
İçtiği suyu tadarken kökleri,
Günün sıcağını sarar elleri,
Gönlüne eş aşkla dolar gözleri,
Mutluyken hayatı taşır gövdesi.
Oktay ÇEKAL
29.09.2014-12.12
Kayıt Tarihi : 10.12.2014 23:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!