Ağacın Aşkı Şiiri - Kazım Çandır

Ben bir daldım sen de yapraklarımdın
Hazan gibi döktün gazellerimi.
Ben bir yoldum sen de topraklarımdın
Salmadın üstümden güzellerimi.

Düşen yaprakları toplayamadım,
Hepsi elveda diyerek gittiler,
Uçan toprakları saklayamadım,
Sanki rüzgârlara binip yittiler.

Ben de meyvesiz bir ağaca döndüm,
Çocuklar bana taş atmıyor artık,
Odun olup ateş almadım, söndüm,
Güneş ışığı yaşatmıyor artık.

Ne olurdu bahçıvanım olsaydın,
Her gün giyinip gelseydin bahçeye,
Baksaydın bana, beni sulasaydın,
Nakş diye dikseydin kaneviçeye.

Bir gün gelir oduncu beni keser,
Sen benim acılarımı duymazsın.
Benim yerimde artık yeller eser,
Bir ağacım vardı diye sormazsın.

(23.03.1997 Isparta)