Ağaç Ve Şehir Şiiri - Hüdai Ülker

Duvarlar birikmiştir bu şehirde,
dağlar kendinden geçmiştir
o coşkun bakışlar metruktur artık,
karar verilmiştir bir kere,
ağaçların gözleri bağlanmıştır.

Uyku sersemi trenler kalkar istasyondan
ağaçlar hazır olur
ve toprağa bir hıçkırık saplanır
yolculuklar yapışır insanların yüzüne
herkesin yalnızlığı kendine kalır,
bir mendil sallanır, gözyaşı dökülür,
kader denir buna, sineye çekilir.

Saklanacak ne bir söz, ne bir soluk kaldı
düşünceli bir ağacı vicdansızlık kuşatmış,
konuşamaz, derdini anlatamaz,
siz büyüyün çocuklar, ruhunuz yeşil kalsın
ve birikmesin şehirlerde duvarlar.

İstasyona gitmeyelim yavrum
yolculuk başlamıştır çünkü
çünkü ağaçlar çekip gitmiştir,
artık gözyaşı vardır,
keşke ağaçların dansıyla geçseydi zaman,
kaybolsaydı duvarlar, nefeslenseydi şehir.