Ağaç Ve Rüzgar Şiiri - Basak Yildiz

Yapraklarını birer birer döktü tüketti
Acımasızca esen hazan rüzgarı
Oysa ne büyük bir sevdayla bağlamıştı ona yüreğini
Esen rüzgarla kıpır kıpırken dalları
Mutluluk türküleri yükselirdi dilinden
Henüz;
Kurtlar kemirmemişti bedenini
Kuşlar şen ötüşürdü dalında
Güneş içini ısıtırdı
Geceleri ay ışığında beklerdi gelmesini umutla
Her buluşmasında aydınlanırdı yüzü
Rüzgarın sesi huzur verirdi gönlüne
Birgün...
Onun fıtınaya dönüşeceğini
Zalimleşeceğini ne bilsin...
Yaprakları sarardıkça şiddetin artacağını
Gövdesini kırbaçlayacağını
Dallarını yerden yere vuracağını...
Rüzgarın fırtınaya dönen öfkesini farketmedi bile
Sevdasından görmüyordu gözü dünyayı
Dalları kırılırken hissetmedi
Yıkıldı aniden yere
Umutlar dönüşürken umutsuzluğa
Yenik düşerken zamana
Yine de kızamadı sevdasına

Başak Yıldız
Mayıs 2005