Ağaç ve Hüzün Şiiri - Volkan Nadi Evvel

Sonbahara yakın bir ağaç
Sararıp solmuş benzi
Boyamış
kaldırımları
Vişne çürüğünden sarıya
Savurmuş
kuşları yuvalara
Yaprakları yere
Rüzgarla.
Yarı çıplak ve biçare!
Bakmış elveda
demeden gidene.
Bir eli cebinde
Öbüründe
kitapla
Duran adama
''''Hazan vakti
bendeki''''
Demiş hafifçe
Yeşeren umutlarımdı döktüklerim
Gelmeyecek gidenim
Ondandır
üşümüşlüğüm.
Hüzündü kapıyı çalan
Usulca!
Sokulur içime
Enkaz misali bir zihin,
Takaatsiz beden,
Arada uzaklara dalan
bir çift göz
bırakır.
Kalanlara benden...