Bir ağaç düşün ki ; kökleriyle dallarıyla; önünde açan çiçeği adeta sarıp sarmalamiş ; onu yağmurlardan da ; karlardan da ; güneşten de korumaya çalışıyor; sonra o ağacın dalları kuruyor; çiçek meydanda kalıyor ; artık ağaca kızmaya başlıyor; bu ağaç hani beni daima koruyacaktı ; hani üzerime titriyor ; seviyordu beni diye düşünüyor; kökleriyle bana bağlanmış; dallarıyla beni sarmıştı; hani dallarinin yeşilliği ikimizin gücüyle; aramızdaki sevgi bağından oluyordu ; peki şimdi bu ağacın dalları neden kuruyup gitti üstelik yaşamak ve beni yaşatmak için bir gayreti de yok ; bunları günlerce; aylarca düşünüyor; ağacı suçlamakla gözünü öyle bir hırs bürümüş ki ; başka hiçbir şey sorgulamiyor ; etrafındaki diğer ağaçlara bakıyor bakıyor ki hepsinin dalları yemyeşil sonra çiçek zamanla üzüntüden solup gidiyor çiçeklerini dökmeye başlıyor; Aslında ağaç en başından çiçeği korumaya çalışmasaydi onu bu kadar sevmeseydi ; o çiçek hiç solmayacakti ; meğer ağaç onu yağmurlardan; kardan korumaya çalışırken kendinden koruyamamiş ; çünkü o çiçek kendi kendine var olmuştu; ağaçla ilgisi yoktu ; onun güvensizliği kendine ; toprağına değil ; çiçeklerine değil ; ağacın "seni daima sevgimle yaşatacağım" sözüne koşulsuz güvenindendi.
Sonra peki ? O çiçek birdaha hiçbir ağacın; yanında var olmayı dilemedi kendi kendine solmayi tercih etti ; beni bu kadar çok seven bu ağaç bile bana böyle zarar verdiyse ; çiçeklerimi incittiyse ; toprağimda tutunamadiysam ; bir başka ağaç ne yapmaz ki bana diye o güvensizliğe kendini mahkûm etti ve çiçek günden güne solarken bile ağaca sevgi duydu ; kimbilir belki ağaç hastaydı ; belki mutsuz ; belki çok yaşlıydi ancak netice olarak ikisi de toprağa tutunamadı ve birbirlerine yanlış bir sevgi besleyerek yok olup gittiler ; zamanla birbirlerini yok ettiler ; hemde bunu sevgiyle yaptılar; topla tüfekle değil ; sevgi sözcükleriyle ; vaatlerle ; sevgiyle birbirlerine savaş açtılar; ve belki de en acı; en yok edici savaştı bu tarihte görülen ; kinle başlardı savaşlar ve kinle biterdi oysa bu savaş sevgiyle başlayıp sevgiyle bitmişti...
Ürkek şaşkın kararsız duyuyorum
Ve sen bir gökkuşağı kadar güzelsin
Rengarenk ve az sonra gidecek görüyorum
Ve ben yağmurlar altında bir yolcu
Islak yorgun tutkulu yürüyorum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta