Bir ağaç düşün ki ; kökleriyle dallarıyla; önünde açan çiçeği adeta sarıp sarmalamiş ; onu yağmurlardan da ; karlardan da ; güneşten de korumaya çalışıyor; sonra o ağacın dalları kuruyor; çiçek meydanda kalıyor ; artık ağaca kızmaya başlıyor; bu ağaç hani beni daima koruyacaktı ; hani üzerime titriyor ; seviyordu beni diye düşünüyor; kökleriyle bana bağlanmış; dallarıyla beni sarmıştı; hani dallarinin yeşilliği ikimizin gücüyle; aramızdaki sevgi bağından oluyordu ; peki şimdi bu ağacın dalları neden kuruyup gitti üstelik yaşamak ve beni yaşatmak için bir gayreti de yok ; bunları günlerce; aylarca düşünüyor; ağacı suçlamakla gözünü öyle bir hırs bürümüş ki ; başka hiçbir şey sorgulamiyor ; etrafındaki diğer ağaçlara bakıyor bakıyor ki hepsinin dalları yemyeşil sonra çiçek zamanla üzüntüden solup gidiyor çiçeklerini dökmeye başlıyor; Aslında ağaç en başından çiçeği korumaya çalışmasaydi onu bu kadar sevmeseydi ; o çiçek hiç solmayacakti ; meğer ağaç onu yağmurlardan; kardan korumaya çalışırken kendinden koruyamamiş ; çünkü o çiçek kendi kendine var olmuştu; ağaçla ilgisi yoktu ; onun güvensizliği kendine ; toprağına değil ; çiçeklerine değil ; ağacın "seni daima sevgimle yaşatacağım" sözüne koşulsuz güvenindendi.
Sonra peki ? O çiçek birdaha hiçbir ağacın; yanında var olmayı dilemedi kendi kendine solmayi tercih etti ; beni bu kadar çok seven bu ağaç bile bana böyle zarar verdiyse ; çiçeklerimi incittiyse ; toprağimda tutunamadiysam ; bir başka ağaç ne yapmaz ki bana diye o güvensizliğe kendini mahkûm etti ve çiçek günden güne solarken bile ağaca sevgi duydu ; kimbilir belki ağaç hastaydı ; belki mutsuz ; belki çok yaşlıydi ancak netice olarak ikisi de toprağa tutunamadı ve birbirlerine yanlış bir sevgi besleyerek yok olup gittiler ; zamanla birbirlerini yok ettiler ; hemde bunu sevgiyle yaptılar; topla tüfekle değil ; sevgi sözcükleriyle ; vaatlerle ; sevgiyle birbirlerine savaş açtılar; ve belki de en acı; en yok edici savaştı bu tarihte görülen ; kinle başlardı savaşlar ve kinle biterdi oysa bu savaş sevgiyle başlayıp sevgiyle bitmişti...
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta