" Ağaç Talaşları Fakültesi " mezunuyum ben.

Ben de şiirler yazdım, ne fark etti?
Kaç kişi okudu, tanıdı beni?
Kaç kişi öğrendi? Şairliğimi...
Kaç kişi "İyi bir şair" dedi, Çorlu'da...?
Kaç kişi "Tarihe geçecek bir yetenek" dedi.?
Aman boş ver, değil önemli.
İlkokul mezunu bir marangozun
Bu kadar olur cenk şairliği...
Boş verin! Üzülmeyelim rengimizi, üzmeyelim kendimizi.

Çırak başladım bir ustanın yanında iş'e...
"Allah razı olsun." Bir sanatsal ekmek verdi elimize
Birde altın bilezik taktı iki kol bileğimize.
Kulağımızda karakalem her zaman bir "kahraman"...
İlhamı kapıp yazdıkça, Kalfa oldum, Usta oldum,
İşte Ben o "Ağaç Talaşları Fakültesi" mezunuyum.

O talaşları ben çıkartırdım ağaçları işlerken.
Kimisinin evinde kapı, perdelik, pencere
Kimisinin evinde dolap, masa, sandalye
Kimisinin evinde tavan, merdiven, döşeme
Kimisinin yazlıklarında dekor, pergole.
İşte benim şiirlerim onlar......!
Sadece ikimizin arasında bir perde
Sadece ikimizin yarasında bir sahne.
Gözlerimizde aşk bizli,
Sözlerimizde meşk gizli,
Özlerimizle zevk izli...;

En çok sevindiğim ise gönlümde...
Sobasını tutuşturacak bir şeyi olmayan
Yaşlı ve yoksul ihtiyaç sahibi insanlara
Çuval çuval parasız verdiğim o talaşlar......!
Onların sobaların bacasından çıkan
O Mutlu dumanlardaki duaları hissederdim ben.
Benim kitaplarım böyle satılırdı tezgâhlarda işte
Ben öyle düşünürdüm, öyle de çok mutlu olurdum.

Şimdi ihtiyarladık emekli olduk,
Mânâ maaşımızı verirken "üstat" diyorlar.
Hoşuma da gidiyor, Ay başından ay başına vallahi.
Horozlar gibi de kabartıyorum kendimi
Yorum ikramiyesini elime nakit alırken İlâhi.