Ağaç olsaydım Şiiri - Tülay Bilgin

Çıkartın köklerimi topraktan.
Baltalayın dallarımı.
Kalanları, yakın ateşte.
Odunum, görüntüde.

Yeşermez yapraklarım.
Meyve vermez dallarım.
Gölgemi, çalın çırpın.
Serinleyemez; kimse.

Odun olunca,
Bir fakir ısınırda,
Mutlu olur, belki.
Sökün köklerimi!

Görüntüde, odunum.
Bir sayfa gibi dururum.
Yazarmı kalemin, şevki,
Kelam olur, derdim belki.

Sofrada bir peçete,
Kimler neler etti.
Yemekten sonra,.
Çöptesin ebedi!

Gazete, yaprağımda,
Acı haber var dertli,
Okuyupta, atarlar.
Yâda bir sargı yaparlar!

Bir mukavvayım, ben.
Kırılmasın, incinmesin,
içimdekiler, sarıl sımsıkı.
İşi bitince, fabrika atığı!

Duvarda bir resim.
Bakıp iç geçirin,
Birde çerçeve verin.
Duvarda harika durur; Resmim!