Ağaç öldü... Şiiri - Zafer Zengin Etnika

.

tuz başka sarar, rengi buz…

*
kimse koridora küsmedi
eliyle yüz yakan, öksüz bilmece
gam içinde düşürdü kendini
ağaçlar içine
kimse yanmadan ölmezdi
o söze takıldı
düşüp gözlerini kanattı

ağlama canım…

**
bir yerinden sesi söyle
üstünden geçmese
silebilir miydi içindeki izi de

susma,bir şeyler söyle
yırtılmış elbisen, tek süsüm de
ağaç öldü, dalına kapladığı rengiyle

sarılıp sarmalanmışlar, doymayanlarsa
katılsın aralarına, yabancılık kalıcı
yüzünüz tanıdık içime
ne kadar yakınca

***
sus’dasın, ismini unutmuş
içe dönüyor kenarların
yasaktır
tanrı bahçelerinde gül kesmek
büyük komedidir
ölmüş çocukları güldürmek

****
yalanın yası tutuluyor
en gerçeği,
türkü söyleyen çocuğun sesi…

03 02 2005