ben
acılarımdan arta kalan zamanda
oydum kendimi
bir kavak ağacına
yaprak olmayı düşledim önce
savrulmaktan
savrulup toprak olmaktan korktum
ardından dal olmayı düşledim
bu kez eğilip kırılmaktan
kırılıp kurumaktan korktum
şimdi
rüzgarlar oynaştıkça dallarda
dallar yürüdükçe yaprağa
yapraklar kalp atışı gibi pır pır ettikçe rüzgarda
ne pişmanım
ne pişmanım
Kayıt Tarihi : 20.6.2006 12:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!