Ağaç gövdeli yürektaşım

Çoğu ağaç parçası der
Benim gül yoldaşıma
İç dünyamın
Kanayan yaralarımın
Bilinmezlik ülkesine
Gitme cesareti gösterdiğim de
Kurak çöllerime vaha olur
Pansuman olur ciğerime
Nağmelerinde kaybolurum
Tiz sesinin
Haykıran dağ olurum
Bamtelinin
Titreşiminde
Orta telleri
Gülümsetir içimi
Gövdesini kucaklarım
İçimi ısıtır
Parmaklarımı
İşlerim sapına
Gümüş gümüş
Ne düşünürsem
Onu söyler
Yargılamaz
Sorgulamaz
Suçlamaz
Hor görmez
Küçümsemez
Karşılık beklemez
Bu gün nasılsın derim
Seni seviyorum der DO aşkıyla
Sen özelsin der RE makamın da
Hoş görü ve sevgi olsun yolun der Mİ baharın da
Karanlıktan korkma der FA gül bahçesin de
İçini bana dök der SOL darboğazın da
Sana zarar vermem der LA sıcaklığıyla
Kucağıma yat saçlarını okşayayım der Sİ şefkatiyle
İşte öyle güzel benim sessiz ağaç gövdeli yürek taşım