AĞAÇ GÖLGESİ
Yanarken güneşin har ateşinde
Bana siper oldun ağaç gölgesi
Hayat kaygısından, ekmek peşinde
Bana bir dost oldun ağaç gölgesi
Ne bulut gölgesi, ne bir şemsiye
Çare olamadı hiç de derdime
Ben yanıp gitmişim söyle kimene
Bana sırdaş oldun ağaç gölgesi
İbrahim! i bir yanmaksa isterim
Yusuf gibi ufuklarda gözlerim
Sıcak bastı yürümüyor dizlerim
Bana çare oldun ağaç göldesi
Yusuf Sönmezler 10 ağustos 2012
Yusuf SönmezlerKayıt Tarihi : 21.9.2012 22:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu yaz sıcağından bir hatıra
dürüst sade paylaşımlar
her zaman saglam yürekten
inci gibi saglam diziler çıkar
ellerine saglık diyorum kutlarım
Ve bir başka şiir dostumun çok anlamlı bulduğum bir şiirini çağrıştırdı bana. Burada paylaşmak istedim kendisini sevgiyle anarak.
Yaban Armudu
Dağ başında bir yaban armudu,
Sessizliği ile sarmaş dolaş
Kimsesizliği ile ağlamaklı,
Dalları, gövdesi, yaprakları,
Bir cana hasret.
Badem yeşili yaprakları,
Pır pır eder rüzgara karşı,
Söyleşirler uğultuyla.
Bekler dağ başında yaban armudu
Günlerce, haftalarca
Konaklasın diye bir yolcu.
Büyütür gövdesini,
Dayasın diye sırtını,
Uzatır dallarını,
Serinlesin diye göldesinde.
Birlikte söylerler,
Sessizliğin ve yalnızlığın
Hüzünlü şarkısını.
Yolcumu hüzünlü
Ağaç mı bilinmez.
Ne sulayan olur toprağını
Ne de dallarını budayan
Hatta simsiyah, katmerli
Yanlızlığına dokunan
Bir el bile bulunmaz.
Fakat o buna aldırmaz.
Daha bir inatla salar toprağa
Sağlam köklerini.
Her bahar açar çiçekleri,
Yeşillenir yaprakları,
Yemişe durur inadına.
Kuşların cıvıltısına
Karşılık verir rüzgârda
Hafif bir sallantıyla
Yaşama, doğurganlığa ve direngenliğe dair
Öyküler anlatır
Girdin mi bir kez gizemli dünyasına.
Durmuş Taşdemir
TÜM YORUMLAR (16)