Ağaç Şiiri - Gazanfer Sanlıtop

Benden önce de vardın, doğdum beşiğim oldun.
Her yerde seni gördüm, benim herşeyim oldun.

Çelikle çomak oldun, ilk oyuncak ömrümde.
Kızılcık sopasıydın, yerin vardı örfümde.

Yeşilin her tonunu yaprağında tanıdım.
Doğanın gerçeğini varlığında anladım.

Kalem oldun elimde, şarkı oldun dilimde.
Umut oldun çölümde, gölge oldun yolumda.

Çobanımın asası, oklavası annemin
Sandık oldun sakladın, çeyizini ninemin

Dipçik oldun tüfeğe, vatanımı bekledin.
Kök saldın toprağıma, aşınımı önledin.

Gün geldi fidan oldun, umut oldun gönlüme.
Gün geldi yanıverdin, leke oldun alnıma.

Gün geldi ateş oldun, çorbamızı kaynattın.
Gün geldi cehennemi, bize sen hatırlattın.

Çit oldun bahçemizde, çevremizi donattın.
Orman oldun her yerde, iklimi ferahlattın.

Ayva oldun, nar oldun, bizim için var oldun.
Meyvenle çiçeğinle, en vefalı yâr oldun.

Çirkinleşen dünyada, sen en kutsal güzellik
Şu kısacık hayatta, en uzun beraberlik

Sen benim ailemsin, en sevgili çocuğum
Seninle başlamıştım, sende son yolculuğum.

İstanbul, 4.12.1998