Ağaç Şiiri - Yusuf Koç

Zaman her şeyi küllendirir...
gerçekten......her şeyi mi.........? ?
................................................................! !

Hala orada duruyor sanmıştım,
o bol yapraklı geniş gövdeli...
gövdesine adını yazdığım o kocaman ağaç,
selvimiydi...ardıçmıydı bilmiyorum..!

........tam üç gün sonraydı,
garip bir duyguyla,
ve cavapsız bir sürü soruyla..
koştum o ağacın olduğu yere...
şaşırdım bir an...! bir ad vardı adının yanında..
benim adım..
sürpriz..! .

Her zaman buluştuğumuz yer orasıydı,
hiç geç kalmadım..
ama sen arada bir gecikirdin..!
ve ben seni beklerken...adlarımıza bakardım..
derinlere dalardım...

Sonra.....sonra....bir şey dediler,
çaresiz dediler..
ve seni geri gelmemek üzere,
beyazlara bürüdüler...

Artık kıblegahım olmuştu,
o adını bilmediğim ağaç...selvi mi ardıç mı...
ibadet eder gibiydim orada..
ve ellerim duada..!

Şol yeller esti sonraları,
uzak şehirlere düştü yolum,
sevdadan yana her an bağlıydı kolum...

Yalnızca o ağacın resmi yoldaşımdı geceleri..
ve üzerinde yazılı....ayrılmış sevdalı isimleri..!

O uzak şehirlerdeyken ben..
gelirdim arada bir büyük şehire..
o ağacın yanına..
büyüdükçe ağaç..selvi mi ardıç mı bilmem..
adlarımız da büyüyordu..
sevgimiz gibi...

Uzun...çok uzun yıllar..
seni benden koparamadılar..
ne o ağacı.. ne o ağacın resmini çalamadılar..

Ve biliyormusun melikem.
üç yıl geciktim bu kez..
mazeretim yok..
suçluyum...
üç yıl sadece resmine baktım onun..

Özlem sarmıştı benliğimi,
özlemiştim yazılı olan iki heceli ismini..

Önce uzaktan görürdüm onu..
ama garip...bu kez göremedim..
çarpan yüreğim...aranan gözlerim..

Yoktu yerinde gitmişti,
şehircilik adına bazıları..
o güzelim ağacı kökünden biçmişti...

Şimdi ben varım..bir de seni çağıran sesim,
ve solmaya yüz tutan o siyah beyaz resim.! !