Eski evimizin bahçesi;
üç, dört ağaç, bir kaç çiçekten ibaretti,
sahipsiz, kendi halinde, Allah’a emanetti.
Taş yığınları arasında bir çıkıştı,
belki çaresiz bir bakış, kaçıştı.
Bahçenin tam ortasında bir ağaç vardı,
gelir pencereme kadar uzanırdı.
Bir Daha Uyanmazdın
Martıların sana doğruyu söyleyecekti
arzu tramvaylarına binmeseydin
Acıların seni yeni bir şehre götürecekti
Yürüyüşüne vurulmasaydın...
Devamını Oku
Martıların sana doğruyu söyleyecekti
arzu tramvaylarına binmeseydin
Acıların seni yeni bir şehre götürecekti
Yürüyüşüne vurulmasaydın...




çok anlamlı yazılmış ellerinize sağlık..toplum olarak kesip yok etmeye meraklıyız..öldürmek değil yaşatmak amaç olmalı..ellerinize sağlık
Başarılarınız daim olsun kardeşim.Çok güzel bir manası vardı..Takdirle...
Beni oralara getirdiniz, düsündürdünüz, aci aci icimi cektirdiniz...
Cok gördüm öylesine kesimleri, böylesine yok edilisleri...
Ne hos ve de yürekten bir anlatim olmus. Soran, sorgulayan, yanitlara kosan yüreginiz hic ama hic susmasin sairim. Saygilar.
Çağıl_Çağıl'a katılıyorum BMS;zamane çocuklarının dinlemeyi tatmadığı,masal tadında bir şiir,bir tür FABL..
Tebrikler Bekir Mutlu Gökçesu,teşekkürler
Hüzünlü bir masal dinliyormuşum gibi kaybolup gittim dizelerde.... Çok hoştu, gerçekten... Saygılarımla...
Devaaammmm, dost, devam. Yazmaya devam. Okuyoruz.
Bu şiir ile ilgili 6 tane yorum bulunmakta