Ağabın Halleri Şiiri - Veysel Soysal

Erken yağar karları;
Zordur kışı Ağap’ın.
Geç gelir baharları,
Üşür kuşu Ağap’ın.

Kötü talih küserse;
Kuru ayaz keserse
Tipi tutup eserse,
Yanık Başı Ağap’ın.

Çok meşhurdur, ezeli,
Yoktur ondan güzeli,
Duvarlarda bezeli,
Yapı taşı Ağap’ın.

Yaz ayları girince,
Dallar filiz verince,
Yel eser ince ince.
Yoktur eşi Ağap’ın.

Ara sıra gelirim,
Çocukluktan bilirim.
Anlatamaz şiirim.
Baldır, aşı Ağap’ın.

Al başa çorap ör;
Çift çeker tıraktör.
İster topal, ister kör,
Bütün düşü Ağap’ın.

Uzaklarda sapada,
Ya pamukta, çapada,
Tarlalarda çabada,
Zordur işli Ağap’ın.

Nudura, Çiçekpınar,
İleride Bahtiyar,
Aşağıda Akçaşar,
Arkadaşı Ağap’ın.

Yan bakanlar kör olsun,
Koruyaka var olsun,
Gece-gündüz nur olsun;
İçi-dışı Ağap’ın.

Misafir ol, ver mola;
Yüreğin felah bula,
Veysel Soysal kaç ola?
Bilmem yaşı Ağap’ın…