Ağabeyliğin-Ablalığın Biletini Keserim

Biraz yüzeysel çizgiyi aşan
şah damarları ve kalpleri devreye sokan
gerçek yakınlık içeren iletişimlerde
aklım hemen şu
ağabeyliğin-ablalığın biletini kesme işine takılır.

çünkü bizim işimiz sonsuzlukladır
herzaman oraya doğrudur.
andımız onun üzerinedir ve
bu yola taş oldumu bir kere ağabeylikler, ablalıklar;
ayaklar kalın zincirlerle dünyaya çakılı kalır.
yıllarla ölçülen sevgi-bilgi birikimi,
eskimişliğe duyulan göstermelik saygı
sadece karşısındakini aldatır diğerinin
ve dualite bütün gücüyle işler,
farkındalık damarlarını bir-bir tıkar benliğin!

nerede kaldı sonsuzluk?
nerede kaldı zamanı-mekanı aşan bilgelik o zaman? !

bu yüzden her zaman
yeni bir iletişime girdiğimde
biraz yüzeysel çizgiyi aşan
şah damarları ve kalpleri devreye sokan
gerçeğin kokusu geliyorsa burnuma;
en baştan ağabeyliği-ablalığı atarım çöpe...
zamanı-mekanı aşan dostluğumla soyunurum onun karşısında
ve ondan da aynısını beklerim.

(Şubat 2007)