Ağabeyim Şiiri - Adem Vural

İbtida sözlerime başlarım selam ile
Hak Esması'nı bilen maharetli ağbeyim
Ne desem, nasıl söylesem hoş bir kelam ile
Sözü sohbeti seven mehabetli ağbeyim

Hak ezelden yaratmış Eşref-i Adem gibi
Elest bezminden ahdine sadık Adem gibi
Adem dediysek değil, öyle her adam gibi
Arifan içre bilen, marifetli ağbeyim.

Cihana gelmişliğimiz arz-u hevamıdır?
Mebusanlık deyu şöhreta bir davamıdır?
Hicran içre kıvranuben söyle revamıdır?
Her müşkül işi bilen şahsiyetli ağbeyim.

Dağ dağa dayanır da, can cana dayanmaz mı?
Gönlün gaflette mi nur-u aynın uyanmaz mı?
Ciğerim neçe yanar, yüreciğin hiç yanmaz mı?
Kor alevim sönmeyen hararetli ağbeyim.

Hatırla dünü! Belki yarını da var amma
Çal diyorlar “Sabır Makamı” da varmış amma
Dilim ahrazmış, diyeceğim çok şey var amma
Anla artık niyeten, ferasetli ağbeyim.

Bigünahım diyemem defterimde çıkarsa
Ağabeyimle biriz derim narı yakarsa
Hayır-şer O’ndandır, büyük-küçük ne varsa
Günahımı demeyen haysiyetli ağbeyim.

Kimler geldi ve geçti, hani nerde pederin?
Validen nerededir, sağ isen göster yerin
Urban atlas olsa da, üryan kalacak tenin
Ateşten gömlek giyen siyasetli ağbeyim

Ne arzu, ne istek, meylim kalmadı heveste
Ölmeden ölmek muradım, Ademim can kafeste
Diyeceğin var mıdır derlerse, son nefeste
“İLLA HU” söyleyuben, selametle ağbeyim.

Şehr-ül Emin hem de meb’us dedim kul başıma
“O sevdi diye sevdim”, kalsam da bir başıma
Vaktin olursa yazdırıver mezar taşıma:
“Şerefli bir Adem’dir.” Şefaatli ağabeyim.