Ağabey Şiiri - Türker Ali Sacit

Bal arısı gibiydin durmadan dinlenmeden
Petek petek bilgiyi doldurdun sînelere
Bir gece vakti gittin sessiz ve alayişsiz
İnsanların içinde münzevî yaşamıştın
Tevâzû elbisenle çok güzeldin ağabey

Adalet ölçüsünden ayrılmayan biriydin
Mazlumlara açıktı haksıza çarpan elin
Doğruluğa teslimdi bükülmeyen bileğin
Umarım bekliyordur Hazreti Ömer seni
Kardeşler arasında bir başkaydın ağabey

Hak bildiğin noktada dağdan daha vakurdun
Eğilmeyen başınla kuşlardan daha hürdün
Peşine düştü dünya koştun koştun yoruldun
Kimse koparamadı bastığın yerden seni
Sakarya’yı bu kadar sevmiş miydin ağabey

Çayın şimdi hazırdır hankâhta seni bekler
Geliver yarım saat rakamlar diyârından
Yılmaz, İbrahim, Harun... yoklamada sen yoksun
Hangi odadan gözler arasın bulsun seni
Sesin hangi sınıfta yankılanır ağabey

Yusufuna hasretle bekleyen Yakup gibi
Senden yadigâr kalan iki küçük yavruyu
Bağrına bassın annen okşasın usul usul
Karlardan daha beyaz saçını tarar gibi
Melekler senâeder şehidleri ağabey

Sabah rüzgârı eser kabrine efil efil
Ağaçlar serinletir terleyen bedenini
Ezanın sesi vurur mütebessim çehrene
Bu son imtihanındı onu da aştın gittin
Gönlüne göre bir yer şimdi buldun ağabey

(Nisan 2000)

*On yedi Ağustos 99, depreminde vefât eden ağabeyim Eyüp Sabri, yengem Yadigâr ve yeğenim Senâ’nın azîz hatıralarına...