Ağ Tamircileri
Sardalya kayıklarının o küçük limanının az biraz yukarısında,
O çelimsiz, acı badem köklerinin yeşil torbalı kabuklar şeklinde
Semirdiği yerin az biraz aşağısında, üç ağ tamircisi oturuyordu,
Siyah giyinmişlerdi, her biri matemini tutuyordu birilerinin.
Sağlam sandalyelerinin arkasını çevirmişlerdi yola ve yüzleri dönüktü
Kendi eşiklerinin o karanlık domino taşlarına.
Onların karga renklerini boyuyordu Güneş,
Morlaştırıyordu inciri yaprak gölgesinde, tozu pembeye dönüştürüyordu.
Tomas Ortunio ismi verilen yolda, mika
Yanıp sönüyordu para gibi tavukların halkalı ayakları altında.
Kayalardan deniz tuzunu keçiler yaladıkları için beyazdı evler.
Parmakları çalışırken kaba ağ gözüyle ve ince işle
Gözleri dönenip durur kasabanın her tarafını bir mavi ve yeşil bilye misali.
Kimseler ölmez veya doğmaz onların haberi olmadan.
Konuşurlar gelin dantellerinden, dövüş horozları misali atak sevgililerden.
Yana yatar Ay, taş bir hanım misali, kurşunî denizin
Ve onları kuşatan demir tepelerin üstünde. Topraksı parmaklar
Büker eski sözcükleri ağ ipliklerine:
Bu gece balıklar ağlarda gümüşten bir hasat olsun,
Ve kocalarımızın ve oğullarımızın lambaları
Alçaktaki yıldızlar arasında güvenlikle kımıldasın.
(1959)
Sylvia Plath (1932-1963)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
https://ecnebiedebiyat.wordpress.com/
İsmail AksoyKayıt Tarihi : 18.2.2019 19:08:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
The Net-Menders by Sylvia Plath Halfway up from the little harbor of sardine boats, Halfway down from groves where the thin, bitter almond pips Fatten in green-pocked pods, the three net-menders sit out, Dressed in black, everybody in mourning for someone. They set their stout chairs back to the road and face the dark Dominoes of their doorways. Sun grains their crow-colors, Purples the fig in the leafs shadow, turns the dust pink. On the road named for Tomas Ortunio, mica Winks like money under the ringed toes of the chickens. The houses are white as sea-salt goats lick from the rocks. While their fingers work with the coarse mesh and the fine Their eyes revolve the whole town like a blue and green ball. Nobody dies or is born without their knowing it. They talk of bride-lace, of lovers spunky as gamecocks. The moon leans, a stone madonna, over the lead sea And the iron hills that enclose them. Earthen fingers Twist old words into the web-threads: Tonight may the fish Be a harvest of silver in the nets, and the lamps Of our husbands and sons move sure among the low stars. (1959)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!