âh, kendin ördün kendi ağını
besledi, büyüttü ve budadı
kaçış yoktu ki, tek şıktı
kelam tükendi ve
merhale ve mertebeler
o son menzile aktı, od
ve yakut cevherleri
sadağımdaki elması sundum
açıldığı gibi dağıldı sanduka
gönlün kaleleri düştü
ve köprüleri yıkıldı
sanmıştım ki
baktığım kadardın
çoktan ardımda kaldığındas
Kayıt Tarihi : 23.12.2013 19:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!