Afyonzede Şiiri - Muammer Erturan

Dünyayı cehenneme çeviren
emperyalist çete,
seksen küsur yıl önce
tarihe gömdüğün Sevr'i
hortlatma peşinde şimdi...

'Hep aynı terane...'

O çete ki
kendi emeğine
köle etti seni
yerli uşaklarının peşkeşi
ve o derin
gafletin sayesinde...

'Hadi canım sen de...'

O gaflet ki
doyumsuz bir hırsla
ve hoyratça hortumlanan
öz kaynaklarını
dayanak yaptı ayrıca
asalak bir dünyanın
sapkın 'rüya'sına...

'Ne rüya ama...'

O rüya ki
yoksulluktan yolsuzluğa
mezhep çatışmasından
etnik düşmanlığa
ne kâbuslar
yaşatma pahasına sana
yaşanmakta...

'Sen sen ol yaşama...'

Hepsi bir yana
daha dün
parmakla gösterilirken
kendini doyurabilen
sayılı ülkeleri arasında dünyanın
bugün açsın...

'Amma da abarttın ha...'

Değil mi ya
sadaka diye bir şey var...
Seçim arifesine
gelindiği sıralar hele ki
hayli yaygın,
varsın ipoteği olsun
vereceğin oyun...

'Din icabı demiyorsun da...'

Ne demezsin!
Din kardeşlerini
katledip duran zorbayı
stratejik ortak
diye algılamak da herhal
mızraklı ilmihal icabı
varılası bir yer(!) ..

'Her gelenin tavrı bu...'

Doğru!
Hergelenin tavrı bu...
Nasıl da cuk oturdu bak! ..
Hele ki
senden duymak bunu
çok hoş doğrusu...

'Onu demek istemedim ki...'

Demek istediğin sana kalsın
duymak istediğim bana...
Hem bakarsın
bir hayrın dokunur bu kez
ister istemez...

'Nasıl yani? ..'

Bakarsın
sencileyin bir afyonzede
duyar mı duyar,
bakarsın düşüneceği tutar
üstünde enikonu...
Bir de bakmışsın
patlayıvermiş afyonu...

(Aralık '07)