Afşinimin İnsanları Şiiri - Hamiş Mustafa

Afşinimde yaşar insanları,
Güzeldir huyları,
Aklımdan çıkmaz sevdaları,
Afşinimin insanları.

Severim onları huzur bulurum,
Oldular benim ğururum,
Yanlarında,gezer dururum,
Afşinimin insanları.

Yiğit olur köylerimin insanları,
Dağların koyakları olur yatakları,
Severim onları,
Afşinimin insanları.

Sevdalıyım kasabalarıma,
Yazdılar kendilerini gönlümün kitaplarına,
Konuştuğum ozanlarına,
Afşinimin insanları.

Olurlardı mahallemin çiçeği,
Eş dost,arkladaş severim gerçeği,
Yarınımın sevği böceği,
Afşinimin insanları.

Başımın tacıdır gençleri,
Gönlümün tomurçağı gülleri,
Efsusun yiğitleri,
Afşinimin insanları.

Selam size atlaslar,
Ne güzel olmuş yapılar,
Dolu,dolu bucaklar,
Afşinimin insanları.