Gri ve hafif kızıl torakla kaplıydı kerpiç duvarlı bizim evin önündeki yol! Aşağı Camii’nin sokağıyla parelel geçiyordu… Camii’nin ise kare kare kesme parke taşlarıyla örülüydü sağı solu ve önü! ... Evimizin Sağ böğrüne, Assıyanın Mehmet emminin evi, sol böğrüne de Müzaker dayzam ile Nuru (Nuri) emminin evi yaslanmıştı, arkasında ise Telilerin Irıza (Rıza) emminin evi vardı…
Sokağın bir başından sonuna kadar varmak o kadar basit değildi…Öyle uzundu ki... Taa aşağı mezarlığın yanından eski okulun ve Zikri dedenin evinin arasından başlar, demokrat Nazım emminin evinin önünden geçer, eski belediye başkanı parmaksız Gazi dayının evinin arkasından çıkar, değirmenin önünden geçen aşağı yolla birleşirdi..
Evimizin karşı cepesinde Cıncıklardan Demirci M.Ali Emmimin bir başka deyişle Zedefiye bibimlerin samanlığı ile Cemal dedemin ahırının damı evimizin önünü daraltıyordu….. Bu nedenle evimizin önündeki oyun alanımız biraz dardı, bazen top oynar, bazen iğ (topaç) çevirir, bazen de yol aşağı tekerleklerine toz toprak dolarak kayarak bindiğimiz tornetlerden düşer, ve uçurtmalarımızı havalandırdığımız yer, dar da olsa, ara sıra top oynadığımız harman yerine varana kadar öyle hızlı koşardık ki… Nefes nefese kalmak bile güzeldiki o günlerde… Harman yerine vardığımızda harman yeri sanki uçsuz bucaksız gökyüzü gibiydi….
Ben; 13 yaşında ayrıldığım ve 20 yıl sonra gitmeye karar verdiğim Afşar… Daha önce defalarca oynadığım şimdi ise çok özlediğim … Ve tekrar görmek istediğim yerleri görmek için… Doğduğum, büyüdüğüm, tozuna toprağına, otuna çayırına, bağına dağına, bahçesine bostanına serpildiğim yerleri yeniden dolaşmaktı niyetim.
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
