*** Afşar'a Doyamadık ***

Beraber hiç Afşar da olamadık..
Hiç görmedi Afşar ikimizi yan yana
Ne dut dede de kurban kesebildik..
Ne bağlarda yürüyüş yapabildik …
Seyretmek için güzelim Afşar’ı
Ne kara tepe kısmet oldu, ne Garip dede….
Hiç bir kağnı, sal da taşımadı..
Harman yerine seni….
Köylü çocuğu gibi kaçamak öpemedim seni…
Saçlarını bir elime dolayıp tutup da…
Kendime doğru çekip, içimi dökemedim…
Şöyle, bir ağaca yaslanıp da oturduğunda.
Doyasıya dizlerine yatamadım…
Elim elinde, öbür elin de belimde…
Yürüyemedik seninle bir bostanda, bir bahçede…
Bir samanlık da veya ahır da.
Samanlar üstünde..
Parmaklarıma değmedi dudakların..
Afşar kilimleri üzerine bağdaş kurup da..
Ay ışığı aydınlatırken tenlerimizi..
Bir iki laf edemedik…
Gaz lambası loş ışığında,
Doyulmaz uykulara bir türlü dalamadık…

Seninle hiç Afşar da olamadık..
Duymadı Afşar hiç..
Sen beni, ben seni çağırırken sesimizi..
Görmedi Afşar hiç.
Çayırlarda ot, tarlalarda yulaf yolup yorulduğumuzu..
Traktör gölgesinde ayran molası verip hiç dinlenemedik…
Tepelerinde yuvarlanıp hiç kır çiçekleri toplamdık seninle..
Koyun sürüleri arasında o güzel köpeklerini…
Yada bir kınalı kuzu tutup sevemedik…
Tadına varamadık bir akşam mangalının…
Bir bahçe duvarına çıkıp..
Sevgimizi düşünemedik enine boyuna…
Ne Afşar dan geçe bildik..
Ne birbirimizden
Ne bir düğün sofrasına oturabildik..
Ne bir hüzün çeşmesinden içebildik..
Ağlayamadım doyasıya..
Başımı dayayıp sımsıcak göğsüne…
Afşar da gezdiremedim seni..
Dağda, bağda, bostanda..
Ne baraja götürüp gezdirebildim..
Ne Dut Dedeyi, nede Tek Ağıla götürüp…
Bir tas ayran içire bildim..
Sen ne çocukluğumu bildin, ne gençliğimi..
Seninle hiç Afşar da beraber olamadık…
Ebe olup, seni hiç sobelemedim…
Seni hiç deliler gibi kovalamadım..
Afşar da hiç, arkalı önlü beraber..
Atlara eşeklere, katırlara,…
Traktörlere, kağnılara, sallara binemedik..
Afşar hiç doymadı bize..
Biz de O’na doymadık…

Necip KÜÇÜK (8 Temmuz 2009)