Afrodit Mozalesi Şiiri - Kaan Tekin 2

Gece siyah bir çarşaf, bulutlarla ağlıyorum.

Gece 5.34, hava sıcak bir fırın gibi.

Bedenim kapalı bir lahit, kesilmiş bir ağaç gibi,

Ölüm nehrinin karanlık sularında yüzüyorum.

Gittiğinden beri, ağzından ismimi duymadığımdan beri,

Kalbim yokluğundan kirlendiğinden beri bu nehirde yıkanıyor.

Bacağımda prangalar var sanki,

Gözlerim o karanlık çarşafta izlerini arıyor.

Yıldızlarda yüzünü arıyorum.

Düşünce rûzgârları esiyor,

Solduruyor renkleri,

Balçıkla sıvanmış hasta güneş doğarken.

Tutunuyorum kenarlara güneş bir kürs gibi belirdikçe,

Saat hazirana vuruyor, titriyor üşüdükçe.

Takvim tan yerini gösteriyor.

Yerdeki kar aşka mezarı gösteriyor.