Afrikalı Çocuk Şiiri - Muhammed Erol 2

Ben, Afrikalı bir çocuğum!
Karnım yapıştı kaburgalarıma;
Öylesine açım öylesine susuzum.
Bahtım da yüzüm kadar kara.
Ben, Afrikalı bir çocuğum!
Ekmeği yalnız rüyalarımdan tanırım.
Su ise bir serap çöllerde,
Durmaz kovalarım çaresizce.
Sabah akşam yer gözümü sinekler,
Bense halsizim gecelerce inilderim.
Ben, Afrikalı bir çocuğum!
Mogadişu Çöllerine,
Beş kardeşimi gömdü babam.
Bir kez değil bin kez öldü atam.
Gözyaşları kızgın kumlara düştü,
Üzerimize akbabalar üşüştü.
Ben, Afrikalı bir çocuğum!
Ülkemizi peşkeş çektiler,
Ekmek doğradılar kanımıza
Ve çiğnediler: dinimizi, dilimizi…
Medeniyet deyip yıllarca hep
Kurşunladılar bizi.
Ben, Afrikalı bir çocuğum!
Umut, avuçlarıma uzanan bir ekmek;
Ben, Afrikalı bir çocuğum!
Hayat bir yudum su; yahut ölmek.

Muhammed Erol