Afrikalı bir çocuğum ben
Çatlamış topraklar üzerinde yetişen.
Canımla, bedenimle, düşüncelerimle
Kuşların uçuşamadığı bir dünyada büyüyen.
Afrikalı bir insanım ben
Herkes gibi etten ve kemikten değilim.
Ben sadece canlı bir iskeletim.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Teneffüs ettiğimiz havada ve üzerinde gezdiğimiz toprakta, en az bizim kadar hakkı olan bir çocuk... Hatırlattığınız için teşekkür eder saygılar sunarım.
afrika kara kıta
kazar yüreğini durmaksızın
bulana dek umudu
bu şiiri yazan ellerınıze sağlık serpil hanım nerden geldı aklınıza bu afrikalı?
Güzel bir şiir.harika anlatım..
Bu şiirde ne var biliyor musunuz.? 'Empati' var. Empati nedir. İnsanın kendisini başkasının yerine koyabilmesi,onun gibi hissedebilmesi gücü..İşte bu da insaniyetten geçer. İnsan insanı kollar.. İnsaniyet sosyal bir toplum olmaktan geçecektir ki toplumumuz giderek bundan uzaklaşmaktadır.. Güzel Şiiriniz bana bütün bunları hatırlattı. Sizden başka Afrikalıyı hatırlayan bulunur mu bilmem. Elinize ve gönlünüze sağlık.
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta