Afrika Rüzgârı Şiiri - Mustafa Ünver 2

Sen yanardağ lavlarında
Papatya toplarken
Çiğdemler kaldı
Köy çocuklarında
Kuzular otladı bulutlarda
Sen hep aradın
Ben hep seni aradım
Girdaplar vardı bulgur kazanında
Kendimi buldum ancak
Sen daha kozaydın
Ben misket oynuyordum tavsak toprakta
Uçurtmalar süslerdi
Mavi gökyüzünü allı pullu
Gelin olurdu, benim gelinim
Birden kış basar, boran olurdu
Dişleri düşmüş kocakarı olurdu dünya
Ve ben hâlâ sana bakarken puslu camdan
Kokmazdı bir türlü leylaklar, açmazdı goncalar
“Artık her şey fabrikasyon” derdi rahmetlik babaannem
Esen haz rüzgârı da belki yapmaydı
Afrika'dan perdahlanan
Sandra da belki pür hayaldi
İpçi aksakallı pir de bana
Seni mi arıyordu yoksa kör kuyuda
Bilmedim bilemedim
Aradım bulamadım
Ben kimdim
Sen kimdin?