Afrika'nın Çocukları Şiiri - Arda Keskin ...

Afrikanın aç ve sefil çocukları
Anlıyorum sizleri
Sonbaharda çiçek ve yapraklarını döküp
Çırılçıplak kalan bir ağacın
Soğukluğu kadar.
Ve anlıyorum yine sizleri
Güzeller güzeli bir sevgiliye sahipken
Onun dolgun dudaklarına
Tek bir öpücük bile konduramamanın
Verdiği çaresizlik gibi.
Hangi dünya bizim?
Şu deniz, açlık ve yalnızlık
Hangisi bizim?
Ey İbrahim Peygamber
Seni de anlıyorum
Sofrana tabakları dizerken Ya Halilullah
Kimbilir nasıl bir insanlıktı hayalin?
Kimbilir nasıl bir misafirlik?
Gökyüzü sonra
Şu yıldız, gezegen ve bulut
Hiç istemezdim ne kötüdür şahit olmaları
Ve görmeleri böyle şerefsizlik fışkıran insanlığı
Afrikanın çocukları
Merak etmeyin cidden anlıyorum sizleri
Hatta bugün
Biraz daha yaşadım açlığımla sizleri.