bir sefil hayat ki afrika'da
insanoğlu aç,toprak kıraç
güneşin karanlığındaki yalnız kıta
dünyanın gün görmez bucağında
yokluğun eşiğinde
vahşetin pençesinde çırpınan kıta
yalnız, sefil afrika.
aşı ve suyu hiç tatmadı ki afrika
onu gören de olmadı duyan da
ne birleşmiş milletler ne uygar dünya!
çocuklar kıyıldı açlıktan bir deri bir kemik
bilmedi kimseler ya da bilselerde...
onlar ancak katilleri beslediler
hani şu çocuk kanı akıtan katiller
onlar ancak bombaları sevdiler
uzak,çok uzak...
yalnız sefil afrika...................
Kayıt Tarihi : 5.9.2006 16:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)