Afra'nın Elleri Şiiri - Orhan Bilir 2

Mevsimlerden sonbahar
Halk diliyle güz günleri.
Ayrılıyor kozalaktan
Dikenli pamuk fideleri.

Afra bir eliyle pamuk toplar
Diğeriyle kovalar sinekleri.
Yanında üç kardeşi var.
Üçü de birbiri kadar.
Saçları kıvır kıvır
Mini minnacık elleri
Çekiyor beyaz kozalakları
Elbirliğiyle koparıp dalından
Koyuyorlar harara
Harar da büyür şişer
Boylarını aşıp gider.
Adam boyunu bile geçer.
Afra çıkar üstüne hararın
Gözleri güneşe deger
Ellerini nasır bağlamış
Alnı boncuk boncuk ter.

Afra'nın elleri pamuk toplar
Ki eskiden nasıl da beyazdilar.
Hele kardeşleri öyle tatlı ki
Babalarının bi tanesi.
En küçüğü kar tanesi
Ortancası nar tanesi
Büyüğü de nur tanesi.

Anneleri onları görseydi
Şöyle dünya gözüyle bı daha
Nolurdu, nolurdu
Yavrucaklara bi parça serinlik
Üç parça gölge olurdu.
Zaten Afra da çok yorgundu
Bir eliyle üç kardeşi kolluyor
Diğeriyle pamuk topluyordu... Yine de Afra pamuk topluyordu
Çüngüş Ali'nin tarlasında.
Bir de yarası vardı ki çok acıyordu
Avucunun tam ortasında...