Aforozcu Şiiri - Bilal Karaman

Aforozcu emzirtirken
Kutsanmış beşikleri

Azizenin mahreminde yeşertir
Hayvansı düşlerini

Çöl tetiklenir

Zehirli mızraklar savrulur düze
Sırtlanlar açar inlerini

Yiğitlik, yerle yekta
Çoktan düşmüştür kartal
Tırnaksız, tabansız

Kara akrep siner
Yedi kat alta

Zapt edilemez
Zincirleri kırılmış
Köpek sürüleri

Diyarların diyarı yanar
Mezopotamya kan ağlar

Bakir kapılar ardında
Anıt olur yükselir
Hayvanlık kaleleri

Kepler asılır kapılara
Girmek yasak

Düşünemez namusu
Ölüm orada,
Kurtuluş orada

Hüseyin in susuzluğu kadar susuzdur
Kerbela kadar kerbeladır
Çiğnenen toprak

Soysuzlar akıtır içlerini

Zift kuyularına
Ruhsuz bebekler iner

Çaresizdir direnç

Kör kurşunlar kalınlaşır

Hançerler
Çırıl çıplak Havvalar bırakır ardında

Ağıtlar dinletir kendini
Zulmün tarihi yazılır

Siyah bir duman
Alıp götürür
Vicdanı sürgünlere

Umut tüketmedikçe anı
Cihat yeniden dirilir

Yakındır
Toprağın sahipsizliğine isyanı

Yakındır
Oynattıkları taşların
Çomakçıyı ezme zamanı

Ve yakındır

Her yenilgi ile büyüyen zafer

Yakındır
Karanfillerin bayramı.