Aforizmik Nasihatler Şiiri - Hamiye Gül

Değiyor mu çekmeye nefreti?
Hayır,kesinlikle... Sen bunu bil.
Kan kusarsın öfkeyle baş edemezsin.
Ruhunu sıkan urganı sök bir çırpıda
Ve yak Nemrut'un ateşiyle!

Savurarak küllerini gökyüzüne,
Saç okyanusa yerleşemesin sinene...
Boğazından tutan,yutağındaki o urgan
Alır rızasız dünyadan,yaşıyorken henüz
Hiç acımadan telef eder seni.

Onulmaz ızdıraba,hicrana,son durağa,
Söylesene götüren o değil mi?
Son bir hamle,sert, tek vuruş;
Yağlı ilmek ah sesiyle,düşüverir baş toprağa!
Ve tekmelersin istemeden ayağınla.

Bir çırpıda düğümlenir damara,
Can kuşuna düşman o degil mi?
Ecel,vade,ölüm ne dersen de,
Yıllarca hep sana dost görünen
İllet,hasım o değil mi?

Ömrünce serinde taşıdığın,
Bir türlü kurtulamadığın,
Çuval çuval derdin bu değil mi?
Kıssadan nasihat... Dostum sana
Her güzel sözü iyiye yorma.

Ağrıyan omzuna yazık,
Boşalt şu heybeyi yeter artık!
Yalvarırım ne olursun,
Ciğerinde kasavet tutma,
Kesiyor soluğunu insafsız!

Aleve ver yansın tohum kurtlu,
Onunla mahkumsun ölüme.
Sakın bozuk mahsul hasat etme...
En sonunda canından olacaksın;
Geçme dur teninden ha öldün ha öleceksin.!