Şizofren kelimlere hapsolmuş bir yürek
Bazen bir volkan kadar ateşli, korkutucu
Bazen durgun bir deniz kadar sessiz, ürkütücü
Bazen de ağmaklı bir çocuk kadar saf yürek
Gözlerinde sığınılacak liman bekleyişinin acısı
Avuçlarında ruhuna kazınmış gözyaşları
Bir kelime tohumlansa bedeninde, kendine
Belkide geçecek kendi sıratından öylece sessizce
Sonsuzluk sızısında yok oluş eskilerin sözünde bir nefes
Ölümle yeniden vücut bulacak yaşamak sadece bir es
Ruhun dalgakıranlarına çarpınca aklın sözleri
Dağıtır yaşamındaki tüm karanlık nefesleri
Prangasıyla hapsolmuş kendine, kendi düşünceleri
Varmıydı sözlerde, örterken gelecek onu tüllerle
Kaçmak istesede doğmaktaydı her an, her hece
Sustu konuşurken anlayanı beklerken isteksizce....
Tamaça Urungu 10.12.2009
Yunus KaracaKayıt Tarihi : 30.12.2011 14:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!